Wat is de betekenis van plof?

I. tw., klanknabootsing, 1. om het doffe geluid uit te drukken, dat een zwaar, vallend lichaam maakt: plof! daar lag hij op de grond; 2. om het geluid weer te geven van een plotseling ontbrandend of ontsnappend gas: plof! daar brandde het gaspitje; II. zn. m. (-fen), 1. geluid van een vallend of stotend lichaam; 2. val, smak : ...

1) (1939) (oorspr. dialect, o.a. Groningen) (inf.) motorfiets. Verkorting van ploffiets, vnl. Solex. • En dat snijdt alle droomen van would-be autoriteiten volkomen den pas af, want om autoriteit te zijn, (althans een halve) en dus een laag nummer te bemachtigen moet men zich nu in Soerabaja een motorfiets aanschaffen en een autoriteit op een...

plof - zelfstandig naamwoord 1. dof geluid ♢ met een plof ging het gas aan Zelfstandig naamwoord: plof de plof de ploffen het plofje

dowwe klap, slag of stamp; geplof, met ‘n dowwe geluid neerval; val; bonsend ontsnap of ontbrand (gas); dof stamp of klap.

s., plof, pof.

1. tw. (om het geluid weer te geven, dat een vallend, ook stotend, lichaam maakt, of het geluid van een plotseling ontbrandend of ontsnappend gas): plof! daar lag hij! 2. m. (dof geluid; doffe slag, val, smak).

I. tw. klanknabootsing bij het vallen van een zwaar lichaam: -! daar lag hij op de grond. II. m. (-fen) 1. Eig. doffe slag: wij hoorden een -. 2. Metn. val, smak: een doen.

I. tw., klanknabootsing, 1. om het doffe geluid uit te drukken dat een zwaar, vallend lichaam maakt: —! daar lag hij op de grond; 2. om het geluid weer te geven van een plotseling ontbrandend of ontsnappend gas; II. zn. m. (-en) (-fen), 1. geluid van een vallend of stotend lichaam; 2. geluid van een plotseling ontbrandend of ontsnappend gas...

Plof, m. (-fen), slag, smak (op het drooge); eenen - doen. *-, tw. - daar lag hij. *-FEN, ow. gel. (ik plofte, heb of ben geploft), hard nedervallen, smakken (op het drooge).