Wat is de betekenis van Ploertig?

bn., bw. (1 ruw, ongemanierd, druk, branieachtig; poenig, niet fijn; 2 laag, gemeen): 1. die jongen heeft iets grofs, iets ploertigs; een ploertige kamerversiering; 2. ‘t was ploertig tegenover zijn vrouw.

('ploertəch) bn. en bw. (-er, -st) gemeen, laag.

Ploertig bn. bw. (-er, -st), laag, gemeen. PLOERTIGHEID, v. (...heden).