perkuteren
(perku'te:rən) (perkuteerde, heeft geperkuteerd) [Fr. < Lat. percutere] 1. Algm. slaan, kloppen. 2. Geneesk. kloppen met de vinger of een hamertje op een deel van het lichaam, om uit het daardoor veroorzaakt geluid de toestand van een inwendig orgaan te kunnen beoordelen : de borst -.
