Wat is de betekenis van passiviteit?

(<Fr.), v., 1. het passief zijn; 2. (scheik.) verschijnsel dat een metaal onder inwerking van oxyderend werkende stoffen de eigenschappen van een edeler metaal aanneemt (zich laat passiveren).

passiviteit - zelfstandig naamwoord uitspraak: pas-si-vi-teit 1. het niet geneigd zijn om in actie te komen ♢ zijn passiviteit in deze crisis is opvallend Zelfstandig naamwoord: pas-si-vi-teit de passiviteit

[Fr. passivité] 1 (alg.) lijdelijke toestand; lijdelijkheid; 2 (chem.) de eigenschap van bep. onedele metalen (ijzer, aluminium, nikkel e.a.) onder bep. omstandigheden veel minder reactief te zijn dan met hun plaats in de elektrochemische spanningsreeks overeen zou komen.

houding van iemand die een handeling ondergaat zonder te reageren. Ze kan in verband staan met een → asthenische constitutie of met een psychische stoornis (remming, inhibitie). Bij → catatonie bijv. is de zieke inert; hij heeft ieder motorisch initiatief verloren, hij verandert niet van houding, zijn lichaam lijkt even kneedbaar als een...

lijdelijke toestand

eigenschap die bepaalde metalen na een speciale behandeling verkrijgen, waardoor ze zich als een edel metaal gaan gedragen.

v. lijdelijkheid; lijdelijke toestand.

v. (Fr. het passief-zijn).

(scheikunde) noemt men het verschijnsel, dat een metaal onder inwerking van oxydeerend werkende stoffen de eigenschappen van een edeler metaal aanneemt (zich laat passiveeren). Zoo wordt ijzer gepassiveerd door dompeling in sterk salpeterzuur, d.w.z. het wordt daardoor niet aangetast. De verklaring der p. stuit nog op vele moeilijkheden. In vele ge...