overdominantie
v. (-s), het verschijnsel dat een bepaalde erfelijke eigenschap bij heterozygote nakomelingen (‘bastaarden’) sterker tot uiting komt dan bij homozygote (‘fokzuivere’) nakomelingen. Overdominantie zonder verder een eigenschap te noemen betekent vaak: overdominantie in fitness, d.w.z. dat de heterozygote vorm (Aa) meer nakomel...
