Wat is de betekenis van outcast?

(Eng.), m. (-s), uitgestotene, verworpeling, paria.

(zelfstandig naamwoord) [alg.] uitgestotene, verschoppeling, buitenstaander, paria - Toen hij voor zijn geaardheid uitkwam, behandelde zijn familie hem als een paria.

outcast - zelfstandig naamwoord uitspraak: out-cast 1. iemand die buiten de maatschappij staat ♢ deze vluchtelingen zijn de outcasts van onze stad Zelfstandig naamwoord: out-cast de outcast ...

[Eng., van out = uit, en to cast = werpen] uit de gemeenschap gestotene, verworpeling, paria.

uitgestotene; paria

Oysvurf.

uitgestoten persoon; verschoppeling

I. verworpeling, verstoteling, verschoppeling, balling; II. verworpen, uitgeworpen; diep gezonken.

(aut kaast) (Eng.) m. uitgestotene, verworpeling, paria.