Wat is de betekenis van Oplettend?

bn. bw. (-er, -st), 1. nauwkeurig acht gevend: een oplettend toeschouwer; — bw.: hij sloeg haar oplettend gade; 2. aandachtig luisterend, zich moeite gevend om een zaak in zich op te nemen en te verwerken : een oplettend leerling; 3. met voorkomendheid handelende (ten opzichte van iem.), alle beleefdheid in acht nemende...

oplettend - bijwoord, bijvoeglijk naamwoord uitspraak: op-let-tend 1. met alle aandacht erbij ♢ oplettend keek zij om zich heen Bijwoord: op-let-tend Bijvoeglijk naamwoord: op-let-tend ... is oplettende...

aandagtig.

adj. & adv., diger, diker, tûk, opmerksum.

bn., bw. (aandachtig, nauwkeurig oplettend; opmerkzaam): een oplettend waarnemer, toehoorder; oplettend iets gadeslaan.

('lettənt) bn. en bw. (-er, -st) 1. nauwkeurig acht gevend: een waarnemer; iets gadeslaan. 2. aandachtig luisterend: een leerling. Syn. aandachtig. 3. alle beleefdheid in acht nemend: hij betoonde zich zeer jegens de genodigden.

bn. en bw. (-er, -st), 1. nauwkeurig acht gevend: een toeschouwer; bw.: hij sloeg haar oplettend gade; 2. zich moeite gevend om een zaak in zich op te nemen en te verwerken: een oplettende leerling; 3. voorkomend, zorgzaam: hij was zeer oplettend jegens de dames.

Oplettend bn. bw. (-er, -st), nauwkeurig achtgevend: een oplettend toeschouwer; — aandachtig luisterend, zich moeite gevend om eene zaak in zich op te nemen en te verwerken: een oplettend leerling; — alle beleefdheid in acht nemende : hij was zeer oplettend jegens Eline; — aandachtig, nauwlettend: eene oplettende zorg; oplettend g...

zie Aandachtig.