Van Dale Uitgevers (1950)
bn. (-der, -st), 1. niet gewraakt, niet geweigerd kunnende worden in zekere hoedanigheid : een onwraakbaar getuige; een onwraakbaar rechter; 2. stellig geloof verdienende, onwederlegbaar, waar niets tegen ingebracht kan worden: een onwraakbaar bewijs, recht; onwraakbare gevolgtrekking.
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
M. J. Koenen's (1937)
bn. (1 niet te wraken of af te wijzen; 2 onafwijsbaar; 3 waar niets tegen ingebracht kan worden): 1. een onwraakbare getuige; 2. een onwraakbare rechter; 3. een onwraakbaar recht.
Jozef Verschueren (1930)
(on‘vra:ʞba:r) bn. (-der, -st) 1. niet gewraakt, niet geweigerd kunnende worden, geloof, vertrouwen verdienend : een getuige, rechter. 2. onweerlegbaar; een bewijs.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. (-der, -st), 1. niet geweigerd kunnende worden in een bepaalde hoedanigheid: een onwraakbare getuige; een onwraakbaar rechter; 2. onweerlegbaar, waar niets tegen ingebracht kan worden: een bewijs, recht; onwraakbare gevolgtrekking.
J.H. van Dale (1898)
bn. (-der, -st), niet gewraakt, niet geweigerd kunnende worden in zekere hoedanigheid : een onwraakbaar getuige; een onwraakbaar rechter; — stellig geloof verdienende, onwederlegbaar : een onwraakbaar bewijs; een onwraakbaar recht; onwraakbare gevolgtrekking. ONWRAAKBAARHEID, v.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
