Wat is de betekenis van Onwelluidend?

bn. bw. (-er, -st), niet aangenaam klinkend : haar stem is grof en onwelluidend ; onwelluidetul zingen ; onwelluidende verzen.

adj. & adv., wanlûdich; — zijn, misheare.

bn., bw.: onwelluidende klanken, onwelluidend klinken.

(onwel'luidənt) bn. en bw. niet welluidend, onaangenaam klinkend : -e tonen; zingen.

bn. en bw. (-er, -st), niet aangenaam klinkend: haar stem is grof en -.

bn. bw. (-er, -st), niet welluidend, niet aangenaam klinkend; haar stem is grof en onwelluidend; onwelluidend zingen; onwelluidende verzen. ONWELLUIDENDHEID, v.

...