Wat is de betekenis van onverbrekelijk?

bn. bw. (-er, -st), 1. niet verbroken kunnende worden: door een onverbrekelijke band verbonden; de onverbrekelijke echt; 2. bw., zonder enigszins inbreuk te maken op datgene waartoe men gehouden is : hij verklaarde zich onverbrekelijk gehouden naar uitroeiing der ketterij te streven.

onverbrekelijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-ver-bre-ke-lijk 1. niet los te maken ♢ die twee hebben een onverbrekelijke band Bijvoeglijk naamwoord: on-ver-bre-ke-lijk de/het onverbrekelijke ... Syn...

bn., bw. (niet verbroken kunnende worden): een onverbrekelijke verbintenis, een onverbrekelijke band van vriendschap; hij belooft zijn woord onverbrekelijk te houden.

(onvər'bre:kələk) bn. en bw. (-er, -st) niet verbroken kunnende worden : een -e band, echt; gehouden.

bn. en bw. (-er, -st), 1. niet verbroken kunnende worden: door een onverbrekelijke band verbonden; 2. bw., zonder enige restrictie: hij verklaarde zich met die zaak verbonden.

bn. bw. (-er, -st), niet verbroken kunnende worden : door een onverbrekelijken band verbonden; (fig.) de onverbrekelijke echt; — bw. zonder eenigszins inbreuk te maken op datgene waartoe men gehouden is : hij verklaarde zich onverbrekelijk gehouden naar uitroeiing der ketterij te streven. ONVERBREKELIJKHEID, v.

...

...