Wat is de betekenis van onthoofden?

(onthoofdde, heeft onthoofd), iem. het hoofd afslaan met zwaard of bijl, inz. als gerechtelijke strafoefening: Karel I werd in 1649 onthoofd.

onthoofden - Werkwoord 1. (ov) iemand doden door het hoofd van de romp te scheiden ♢ Het doodsvonnis werd uitgesproken en de scherprechter onthoofdde de veroordeelde. Woordherkomst afgeleid van hoofd met het voorvoegsel ont- en met het achtervoegsel -en Synoniemen decapiteren...

onthoofden - regelmatig werkwoord uitspraak: ont-hoof-den 1. zijn hoofd of kop eraf slaan ♢ deze kippen worden onthoofd bij de slacht Regelmatig werkwoord: ont-hoof-den ik onthoofd jij/u...

v., ûnthaedzje, -holje, -halzje, de holle ôfslaen.

onthoofdde, h. onthoofd (1 met bijl of zwaard het hoofd afslaan volgens gerechtelijke uitspraak; 2 met de guillotine doden): 1 Cromwell liet Karel I onthoofden (1649); 2 Lodewijk XVI werd onthoofd (1793).

(ont'ho:vdən) (onthoofde, heeft onthoofd) van het hoofd ontdoen : Herodes liet Joannes de Doper -.

(onthoofdde, heeft onthoofd), iemand het hoofd afslaan, m.n. als gerechtelijke strafoefening: Karel I werd in 1649 onthoofd. Onthoofden geschiedde veelal door voltrekking met het zwaard (guillotinezwaard), de bijl of valbijl (guillotine). Deze vorm van doodstraf werd als de minst onterende beschouwd. In Gent, waar het zwaard pas in 1796 door de val...

(onthoofdde, heeft onthoofd), iem. het hoofd afslaan met zwaard of bijl, inz. als gerechtelijke strafoefening: Karel I werd in 1649 onthoofd; (verlosk.) onthersenen, zie aldaar. ONTHOOFDING, v. het onthoofden.

...