Wat is de betekenis van onstuimig?

bn. bw. (-er, -st), 1. woest, in heftige beweging verkerende: de onstuimige zee; de onstuimige golven. 2. wild, buiig, stormig: onstuimig weer; een onstuimige wind. 3. (fig.) heftig, hartstochtelijk: de liefde, zegt men, is onstuimig, onrustig, driftig, ongelijk aan zichzelf; — bw.: zijn hart jaagt onstuimig. 4. dr...

Onstuimig wordt gebruikt om een toestand, gedrag of situatie te beschrijven die wild, stormachtig of tumultueus is. Het kan slaan op fysieke omstandigheden zoals een "onstuimige" zee of een heftige storm, maar ook op iemands temperament of gedrag dat gepassioneerd, opgewonden of tumultueus is.

onstuimig - Bijvoeglijk naamwoord 1. moeilijk in toom te houden ♢ Zijn onstuimig gedrag in de klas leidde tot veel nablijven. Woordherkomst Naamwoord van handeling van stamelen met het voorvoegsel on- en met het achtervoegsel -ig Synoniemen wild, woest, heftig, hevig, levend...

onstuimig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-stui-mig 1. wild, moeilijk te bedwingen ♢ die zoon van Fleur is een onstuimig kind: dol op vliegen en rennen 1. onstuimige golven [woeste, hoge golve...

stormagtig; ru; woes, hartstogtelik; geweldig.

adj. & adv., ûnstumich, forheftich, balstjurrich, gysten, kerbûstich swift; (van het weer), ûnlijich, boas bjuster, rûzich, ûnwarich, kerbûstich.

bn., bw. (zich woest bewegende; van weer: buiig, stormig; heftig, hartstochtelijk, geweldig): de onstuimige golven; onstuimige liefde, onstuimige vreugde; een onstuimig ros, wild; aanvallen met onstuimige kracht; zijn hart jaagt onstuimig.

(on'stuiməch) bn. en bw. (-er, -st) 1. woest, wild : een ros; de -e golven; weer. 2. heftig, hartstochtelijk : -e driften; zijn boezem jaagt -.

(ook „onstuime,” „ongestuime” baren), van ’t Hoogd ungestüm, en dit van het niet meer gebruikte gestüme — rustig, stil. Het woord is familie van stam, dat belemmeren, tegenhouden bet., vergel. ons: stamelen.