Wat is de betekenis van onblusbaar?

bn., niet geblust kunnende worden: ’t onblusbaar vuur der wraak brandde in zijn gloeiende ogen; — (fig.) niet te stillen of tot bedaren te brengen: onblusbare haat.

onblusbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. van een brand dat die niet te doven is door blussen ♢ Door de grote hitte, de langdure droogte en de harde wind waren de bosbranden onblusbaar geworden. Woordherkomst afleiding van blusbaar met het voorvoegsel on- Antoniemen blusbaar

('bluzba:r) bn. (... bare) en bw 1. niet geblust kunnende worden: een ...bare vuurgloed 2. niet te stillen: ...bare haat.

(het accent wisselt), bn., niet geblust kunnende worden, meestal fig.: het onblusbare vuur; (fig.) niet te stillen of tot bedaren te brengen: mijn haat is onblusbaar.