Wat is de betekenis van onbevoegd?

bn. bw., niet bevoegd, niet gerechtigd: hij is on'bevoegd om de geneeskunde uit te oefenen; tot de voogdij of toeziende voogdij zijn minderjarigen on'bevoegd; (rechtst.) niet bevoegd of gerechtigd om van een zaak kennis te nemen en ze te beslissen, incompetent; zich onbevoegd' verklaren, verklaren dat men de vereiste be...

onbevoegd - Bijvoeglijk naamwoord 1. zonder bevoegdheid ofwel toestemming ♢ Ik heb geenen grond gevonden waarop zoodanige bevoegdheid van het openbaar ministerie zou rusten en acht het dus tot zoodanig oordeel onbevoegd. 2. (juridisch), (beroep) zonder certificaat/beëdiging e.d. ...

onbevoegd - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-voegd 1. wat je op basis van de wet of vanuit een functie niet mag doen ♢ Folkert staat onbevoegd voor de klas Bijvoeglijk naamwoord: on-be-voegd de/het onbevoegde ....

adj. & adv., ûnbifoege, ynkompetint.

bn., bw. (niet-bevoegd, het recht missende): hij is onbevoegd tot het geven van onderwijs; het onbevoegd uitoefenen der geneeskunde; zich onbevoegd verklaren, zeggen, dat men het recht mist, om uitspraak te doen.

(onbə'voecht) bn. en bw. niet gerechtigd: een -e macht; om de geneeskunde uit te oefenen; de rechter verklaarde zich in die zaak.

(het accent wisselt), bn. en bw., niet bevoegd, niet gerechtigd: tot de voogdij of toeziende voogdij zijn minderjarigen onbevoegd'; on'bevoegde leerkrachten; (recht) niet bevoegd of gerechtigd om van een zaak kennis te nemen en ze te beslissen, incompetent; zich onbevoegd' verklaren, verklaren dat men de vereiste bekwaamheid, kennis...

bn. (er, -st), (van pers.) niet bevoegd, niet gerechtigd: hij is onbevoegd om de geneeskunde uit te oefenen; tot de voogdij of toeziende voogdij zijn minderjarigen onbevoegd; — (van rechters of rechterlijke colleges) niet bevoegd of gerechtigd om van eene zaak kennis te nemen en ze te beslissen, incompetent; — zich onbevoegd verklaren,...

...