Wat is de betekenis van Onbeschoft?

bn. bw. (-er, -st), lomp, grof, ruw in manieren, ongemanierd, brutaal: een onbeschofte vreemdeling; zijn onbeschofte woorden hebben mij boos gemaakt; onbeschofte taal; — zij lacht u onbeschoft uit.

onbeschoft - Bijvoeglijk naamwoord 1. op grove wijze de regels van hoffelijkheid en respect schendend ♢ Die onbeschofte rekel komt er niet meer in. Woordherkomst Afgeleid van beschoft met het voorvoegsel on-

onbeschoft - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-schoft 1. ruw en onbeschaafd ♢ het is onbeschoft om daar zo binnen te stormen Bijvoeglijk naamwoord: on-be-schoft ... is onbeschofter dan ... ...

De woorden onbeschaafd: waar de schaaf niet overgegaan is en onbehouwen: steen die nog niet behakt is, zijn duidelijker dan onbeschoft dat niet is gevormd van het zelfstandig naamwoord schoft: schouder. Dit woord schoft komt namelijk ook voor in de betekenis: schurk en men neemt aan dat dit en andere woorden met schzoals schavuit en schoelje de bet...

bn., bw., onbeleefd, d.i. in strijd met de wellevendheid. Wij hebben u niet onbeschoft behandeld. Wij hebben telkenmale Oema onder handen genomen (Dobru 1968c: 65).- Etym.: AN o. = lomp, grof, ongemanierd, brutaal.

adj. & adv., ûnbiskoft(ich) bot, rou; — persoon, buffel, grobbert.

bn., bw. (lomp, grof, ruw in manieren; grof-brutaal, beledigend).

(onbə’schoft) bn. en bw. (-er, -st) lomp en beledigend, onbeleefd: een -e kerel; antwoorden. Syn. → lomp.

bn. en bw. (-er, -st), lomp, grof, ruw in manieren, ongemanierd, brutaal: zijn onbeschofte woorden hebben mij boos gemaakt; onbeschofte taal.