Wat is de betekenis van Onbehendig?

bn. bw. (-er, -st), niet behendig, onhandig in doen en spreken: de on'behendige ruiter was spoedig afgeworpen; dat heb je al heel onbehen'dig aangelegd.

(onbə'hendəch) bn. en bw. (-er, -st) niet behendig, onhandig: een vlieger; handelen.

bn. bw. (-er, -st), (van pers.) niet behendig, onhandig in doen en spreken : de onbehendige ruiter was spoedig afgeworpen; een onbehendig antwoord; onbehendig zijn in de keuze zijner raadslieden; dat hebt ge al heel onbehendig aangelegd. ONBEHENDIGHEID, v. ONBEHENDIGLIJK, bw. (w. g.).