Wat is de betekenis van onbedaarlijk?

bn. bw., (van driften, hartstochten enz.) te onstuimig of te hevig om tot rust en kalmte te kunnen komen; — bw., onbedaarlijk lachen (gieren, schateren), zo uitgelaten dat men er niet mee uitscheiden kan.

onbedaarlijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. het niet kunnen stoppen met het uiten van een emotie (onbedaarlijk lachten, onbedaarlijk huilen) ♢ En wat doe ik? Absoluut niets. Of wel. Eenmaal op de trein begin ik onbedaarlijk te huilen, trut die ik ben. Ik ben er aan gewend dat mensen beleefd zijn, dat ik zo...

onbedaarlijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-daar-lijk 1. zo hevig, dat je niet kunt ophouden ♢ er werd onbedaarlijk gelachen Bijvoeglijk naamwoord: on-be-daar-lijk ... is onbedaarlijker dan ... ...

bn., bw. (niet tot bedaren kunnende komen): een onbedaarlijke drift; onbedaarlijk lachen.

('da:rlək) bn. en bw. niet te bedaren: -e drift; lachen.

bn. en bw., niet tot bedaren kunnende komen: een onbedaarlijke drift; — lachen (gieren, schateren), zo uitgelaten dat men er niet mee kan uitscheiden.

bn. bw. (van driften, hartstochten enz.), te onstuimig of te hevig om tot rust en kalmte te kunnen komen, (w. g.); — onbedaarlijk lachen (gieren, schateren), zoo uitgelaten, dat men niet tot bedaren kan komen, dat men er niet mede uitscheiden kan.

...

...