Obiectus
I. obiectus, a, um, zie obicio. II. obiectŭs, ūs, m. het tegenoverzetten, -stellen, het voor of tegenover iets liggen, plutei, Caes., montis, het er voorliggende gebergte, Tac., dare obiectum parmae, het schild voorhouden, Lucr., molium = obiectae moles, Tac.
