Wat is de betekenis van normaliteit?

(<Fr.), v., 1. het normaal-zijn, het overeenstemmen met de norm.; 2. (scheik.) sterkte van een oplossing in gramaequivalenten uitgedrukt.

normaliteit - Zelfstandignaamwoord 1. het normaal zijn 2. (verouderd) (scheikunde) de equivalentie (n_eq) gedeeld door het volume: Woordherkomst afgeleid van normaal met het achtervoegsel -iteit afgeleid van het Franse normalité (met het achtervoegsel -iteit)

[Fr. normalité] het normaal zijn, de normale toestand.

sterkte van een oplossing (scheik.); het normaal zijn

het gewoon zijn, normale toestand

het aantal gramaequivalenten van het werkzame reagens, dat een normaaloplossing per liter bevat.

v regelmatige gewone gesteldheid.

of loodrechte stand (meetkunde). Van metrisch standpunt beschouwd is de loodrechte stand van twee rechten in een plat vlak die, waarbij de beide rechten een rechte hoek (te definiëren als : de helft van een gestrekte hoek) met elkander vormen, en is die van twee platte vlakken in de ruimte of van een rechte en een plat vlak tot dit begr...

v. (regelmatige, behoorlijke of gewone gesteldheid of toestand).