Wat is de betekenis van monotoon?

(<Fr.), bn. bw., 1. eentonig 2. vervelend

monotoon - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: mo-no-toon 1. zonder afwisseling ♢mevrouw Van Wees heeft een monotone stem Bijvoeglijk naamwoord: mo-no-toon ... is monotoner dan ... het mono...

(bn.), syn. eentonig; spreken met weinig of geen toonhoogtevariaties.

[v. Gr. monos = alleen; zie -toon] bn & bw (alg.) eentonig.

eentonig

eentonig; vervelend.

eentonig, vervelend.

adj. & adv., ientoanich; — spreken, sûnder forhef prate.

(wisk.), een functie heet M. niet-toenemend ( of niet-afnemend) als de opeenvolgende waarden die de functie aanneemt steeds kleiner (groter) zijn dan of gelijk zijn aan de voorgaande waarden.