Wat is de betekenis van miraculeus?

(<Fr.), bn. bw. (...zer, -t), 1. wonderbaar, verbazingwekkend; 2. (R.-K.) wonderdoende: een miraculeus beeld.

miraculeus - Bijvoeglijk naamwoord 1. als bij een wonder Woordherkomst Afgeleid van mirakel met het achtervoegsel -eus

[Fr. miraculeux, van MLat. miraculosus, van Lat. miraculum = wonderding, iets waarover men verwonderd staat; mirari = zich verwonderen; mirus = verwonderlijk] wonderbaar; wonderdoend.

(mirakuleus) wonderbaarlijk

wonderbaar, wonderdadig.

wonderbaar; wonderdadig , wonderdoend.

bn.; miraculeuzer, miraculeust; Fr. wonderbaar; wonderdoende.

wonderbaarlijk.

→ mirakuleus.