manitou (manitoe)
m. (-s), bij de Algonkin sprekende Indianen van Noord-Amerika ben. voor zowel een bovennatuurlijke macht als voor geesten. Manitou werd verbonden gedacht aan geesten, zielen van doden en aan sommige mensen, dieren, natuurverschijnselen of voorwerpen. Zowel menselijke als bovennatuurlijke wezens moesten manitou bezitten om succes te kunnen hebben. H...
