Wat is de betekenis van luminescentie?

(<Fr.), v., uitstraling van licht door voorwerpen, zonder dat de temperatuur zo hoog gestegen is dat hierdoor de lichtgeving zou kunnen worden verklaard.

luminescentie - Zelfstandignaamwoord 1. (natuurkunde), (scheikunde), (biologie) het uitzenden van licht door voorwerpen, zonder dat de temperatuur zo hoog gestegen is dat hierdoor de uitstraling zou kunnen worden veroorzaakt ♢ Sommige chemische reacties gaan met luminescentie gepaard.

Als atomen veranderen van energietoestand ontstaat er soms een lichtuitstraling. Dit gebeurt wanneer energierijke elektronen naar een minder energierijke baan rond de atoomkern springen. De energie die hierbij vrijkomt, zendt het elektron uit als een foton (elektromagnetische straling). Indien genoeg energie vrijkomt, kan de uitgezonden straling bi...

[v. Fr. luminescence, van Lat. lumen, luminis = lichtstraling] lichtuitstraling door voorwerp of stof, die niet uitsluitend het gevolg is van de temperatuur daarvan, maar die tot stand komt door toevoer van energie aan de elektronen van de stof of het voorwerp. Zie ook fluorescentie en fosforescentie.

luminescentie - De lichtuitstraling van een lichaam die wordt geproduceerd door een andere oorzaak dan warmte.

(L., lumen = licht), vorm van „koud licht”, waarbij geen temperatuurstijging optreedt, ➝ lichtgevende organismen.

(= Dui. Lumineszenz; Lat. lúmen, gen. -minis = licht; waarschijnlijk gevormd naar analogie met → fluorescentie). Luminescentie is de samenvattende naam voor alle lichtuitstraling die geen temperatuurstraling is; omvat dus → fluorescentie en → phosphorescentie. De term Lumineszenz werd in 1888 voorgesteld door E. Wiedemann.

uitzending van licht zonder dat warmte aanwezig is; z Chemoluminescentie, Fluorescentie en Fosforescentie.

v. t lichten van voorwerpen, die te voren zelf met licht zijn bestraald (fluorescentie e.d.), die verwarmd zijn, bij chemische processen, als levensverrichting, door electrische prikkeling of door radium-, Röntgen- of kathodenstralen.