Lui, lui met vingers
nare vent. Bij Henke ook: sufferd, domme kerel. Lui als scheldwoord is veel ouder dan we geneigd zijn te denken. De oudste vindplaatsen in het WNT zijn de Ovidiusvertaling van Valentijn (1678) en ‘De vol-geestige Werken’ (4e druk 1712) van Rusting. Wellicht hebben we te maken met een overdrachtelijke toepassing van lui als mannelijk li...
