Lijkrede
v. (-n), rede bij een begrafenis uitgesproken over een afgestorvene.
H.L.Kok (2002)
Latijn oratio funebris. Zowel bij de Grieken als bij de Romeinen was het geen uitzondering dat de kinderen van een gestorvene het spreekgestoelte beklommen om de lijkrede uit te spreken. De oorsprong van de lijkrede is het 'vale dicere' (vaarwel zeggen) aan de dode. De paar korte zinnen waarmee men oorspronkelijk volstond, werden echter steeds uitv...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
M. J. Koenen's (1937)
v. lijkredenen (redevoering bij gelegenheid van een sterfgeval of een begrafenis bij de lijkbaar of aan het graf, waarin het leven van den dode wordt herdacht).
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
In de gewijde welsprekendheid de predicatie na de uitvaartmis, vóór de Libera, practisch enkel bij overleden bisschop of priester gebruikelijk. Zij behandelt het leven, de verdiensten en deugden van den overledene, spoort aan tot navolging, gebed en inkeer. Beroemd zijn als lijkredenaars in de Christelijke Oudheid St. Gregorius van Na...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: