Wat is de betekenis van lafhartig?

bn. bw. (-er, -st), 1. laf van aard, vreesachtig (in bep. ongunst, zin); daarvan blijk gevend ; op een wijze die van een laffe aard getuigt; 2. (Zuidn.) flauw, sullig.

lafhartig - Bijvoeglijk naamwoord 1. slap en laf ♢ De lafhartige man verraadde zijn vrouw en kinderen omdat hij bang was anders zelf straf te krijgen. Woordherkomst afleiding van laf en hart met het achtervoegsel -ig Synoniemen bang, bevreesd, angstig, schijterig

zie hartig

bang, sonder moed.

adj. & adv., lef, labbekakkich; — persoon, labbekak.

bn., bw. (ongunstig: flauwhartig, blode): een lafhartige vent, zich lafhartig gedragen.

(laf'hartәch) bn. en bw. (-er, -st) laf (4).

bn. en bw. (-er, -st), bang, vreeshartig, daarvan blijk gevend; op een wijze die van een laffe aard getuigt.

bn. bw. (-er, -st), LAFHARTIGLIJK, bw. blood, zonder moed, vreesachtig. LAFHARTIGHEID, v.