Wat is de betekenis van Kromming?

v. (-en), 1. het krommen; het aannemen of bezitten van een kromme vorm; kromme gedaante: de kromming van een holle spiegel; de sterkte der kromming; 2. plaats waar iets krom is, kromte, bocht: bij een kromming van de weg. KROMMINGSMIDDELPUNT, o.

kromming - Zelfstandignaamwoord 1. het afwijken van een rechte lijn of vlak Woordherkomst Naamwoord van handeling van krommen met het achtervoegsel -ing Verwante begrippen bocht, buiging, kromme

draai; boog, bog.

s., kromte, bôge, bocht, slach.

(wiskunde). Indien een punt zich in een plat vlak of in de ruimte langs een kromme lijn l beweegt, dan noemt men de verhouding van de richtingsverandering der raaklijn tot de afgelegde booglengte de gemiddelde kromming van het doorlopen stuk der kromme en de limiet, waartoe deze gemiddelde kromming in het algemeen nadert, wanneer men...

v. -en; het krommen: kromte, bocht: de kromming v. e. kust, v. e. weg, v. e. dijk.

(meetk.), 1° K. van vlakke krommen. In nevenstaande fig. zij a de hoek (in radialen), dien de raaklijn in een punt P der → kromme maakt met de positieve X-as, a + Δαde overeenkomstige hoek in een naburig punt P' en Δs de lengte van den boog PP'. Het quotiënt Δα / Δs is de toename van a lan...

('kromming) v. (-en) 1. Eig. het krom worden. 2. Metn. krom gedeelte : de van een weg. Syn. → bocht.

v. (-en), 1. het krommen; het aannemen of bezitten van een kromme vorm; kromme gedaante (e)-.de — van een holle spiegel; de sterkte van de —; 2. plaats waar iets krom is, kromte, bocht: bij een van de weg; 3 .de van de ruimte, wiskundig beeld om de structuur van het bekende deel van het heelal te beschrijven (e). (e) PLANIMETRIE. De...