Wat is de betekenis van Koon?

v. (konen), 1. (niet alg.) wang, bep. het verheven deel rondom het jukbeen, waar een blos zich het eerst vertoont: een kind met blozende konen; 2. (bij vissers) kieuw van een vis.

(19e eeuw) (sold. K.M.A.) iemand die hard studeert. Zie ook: konen*. • Koon, (k.m.a.), iemand, die hard werkt, vooral veel aan wiskunde doet; van conus = kegel. (Taco H. de Beer & Eliza Laurillard: Woordenschat, verklaring van woorden en uitdrukkingen. 1899) • Koon. Iemand die hard werkt, vooral in de wiskunde. Van conus: kegel. (Puz...

Koon - aan de KMA iemand die hard werkt, vooral in de wiskunde. Van Lat. conus = kegel (wiskundig figuur).

(zn) wang WB.

Koon Gaertn. [J. Gärtner], - Ceylonsche plantennaam (kón).

Bolle zijde van de kammen van de diverse wielen.

v. konen; wang; kaak; viskieuw.

(konen; -tje) [kauwen] 1. wang, kaak: blozende konen; hangkonen. 2. Uitbr. kieuw van een vis.

v./m. (konen), 1. wang, het verheven deel rondom het jukbeen, waar een blos zich het eerst vertoont: een kind met blozende konen; 2. (visserij) kieuw van een vis.