Wat is de betekenis van klink?

1) (19e eeuw) (Vlaanderen, Barg.) vrouwelijk geslachtsdeel. Oorspr. van toepassing op dieren: de spleet tussen de schaamlippen van verschillende vrouwelijke dieren (koe, merrie). 'Zotte klink' is (was) in Vlaanderen een scheldwoord voor een vrouw. 'Over de klink gaan' is een verouderde platte uitdrukking voor copuleren, neuken. Zie ook: zwarte kli...

klink - Zelfstandignaamwoord 1. handvat om de deur te openen of te sluiten ♢ Ik neem de klink vast en doe de deur open. 2. constructie om een deur gesloten te houden ♢ De klink is stuk waardoor de deur steeds opnieuw openzwaait. klink - ...

klink - zelfstandig naamwoord 1. handvat waarmee je de deur opent of sluit ♢ hij pakte de klink van de deur vast Zelfstandig naamwoord: klink de klink de klinken het klinkje...

Bargoense term voor vagina. Zo noemden wij de vagina mijn ‘ding’ of ‘klink’. De penis noemden we ook ‘ding’ of ‘tejis’. Frederika Brummer: Het leven van een woonwagengeneratie tussen 1900 en 1943.1984

Om een bout slingerende haak, onderdeel van de vang.

Zie:➝ Landschappen 2.

klink - Bevestigingsmiddelen die sluiten door middel van een horizontale stang, zoals een grendel, staaf of haak. Te onderscheiden van 'snapsloten' die sluiten door middel van een cilinder, magneet of wrijving.

(inklinking), daling van het grondoppervlak doordat slappe bodemlagen dunner worden als gevolg van zetting (het in dichtere pakking komen) van los opgebracht bodemmateriaal. De oorzaak van klink kan belasting van buitenaf of toename van het eigen gewicht door grondwaterstandverlaging zijn. Klink gaat altijd gepaard met een verkleining van het pori&...

sluityster van deur of hek wat agter haak inval; knipslot, geklink, helder klank gee of hê; end van bout omslaan, sodat dit nie kan uitglip nie; mekaar geluk toewens deur drinkglase teenmekaar te laat klink; pak slae gee.