Wat is de betekenis van Kling?

(17e eeuw) (sold.) sabel. Het WNT citeert o.a. Hooft (Gedichten. 1629). Syn.: lat*. Zie ook: slakkensteker*. • Kling: sabel. (Jac. van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. Deel II. De sociologische structuur onzer taal II. 1914 Soldatentaal)

kling - Zelfstandignaamwoord 1. (gereedschap) het scherpe deel van een mes, sabel, zwaard of bajonet ♢ Verwijlen, vier jaar geleden in de olympische kwartfinale, weet al hoe hij zijn degen voor ‘Londen’ samenstelt. Met een kling van het Franse Blaise Frères, dat degens maakt van hoogwaardig staal met e...

Kling - een lange sabel (in Ned.-Indië). Over de kling jagen: vermoorden. Klojo, klojan sufferd. Versluiering van kloot. De eerste term is vooral in de jeugdtaal van de jaren tachtig gebruikelijk. Het tweede woord is Maleis. Klompenmaker pejoratieve benaming voor een dokter, met de bijgedachte van een kluns. Vgl. fietsenmaker.

Kling [handelaar uit India]. Maleis keling, afkorting van orang keling, dat wil zeggen iemand van Kalinga, dit is de Teloegoe-kust van de Golf van Bengalen. Tegenwoordig komen de meeste Klings van Tanjore op de kust van Coromandel. Dikwijls wordt echter de naam ook toegepast op oosterse vreemdelingen uit andere delen van Brits-...

lem van swaard.

is de bij onze huisdieren door twee lippen gevormde uitmonding van het geslachtsapparaat bij dieren (z. Uro-genitaal apparaat).

s., limmet (it), lims (it).

het stalen hoofddeel van een sabel of degen. Tegenstelling: gevest. Over de K. jagen: het doden van de bezetting ener ingenomen sterkte. K.-slagen vormden een van de straffen, bedreigd in het Crimineel Wetboek voor het Krijgsvolk te Lande.

m. -en (Klingalees).