Wat is de betekenis van klanknabootsing?

v. (-en), (taalk.) 1. onomatopoësis, vorming van woorden door natuurgeluiden na te bootsen; 2. klanknabootsend woord, onomatopee, zoals miauwen, hinniken, rommelen, ratelen ; (dichtk.) het nabootsen van zeker geluid in gehele zinnen, als: de donder davert enz.

klanknabootsing - Zelfstandignaamwoord 1. het (proberen) een zelfde geluid te produceren ♢ Sommige vogels kunnen zeer geloofwaardige klanknabootsingen maken, zoals papegaaien die menselijke spraak imiteren. 2. een woord dat is ontstaan uit het proberen een geluid na te doen ...

(o.), → onomatopee.

onomatopee, die na-aap van gehoorde klanke; woord wat ‘n klanknabootsende geluid het.

v. -en (het nabootsen van gehoorde klanken; klanknabootsend geluid, woord; onomatopee).

→ Onomatopee.

v. (-en) 1. klanknabootsend geluid, woord : hinniken, miauwen zijn -en. Syn. onomatopee. 2. nabootsing van een geluid in een gehele zin : men hoort een nl. het galopperen der paarden in het volgende vers : „Men draalde het bos op en neer, neer en op”.

v. (-en), (taalkunde) 1. onomatopoësis, vorming van woorden door natuurgeluiden na te bootsen; 2. klanknabootsend woord, onomatopee, zoals miauwen, hinneken, rommelen, ratelen.