Wat is de betekenis van kerker?

m. (-s), gevangenis, alleen in deftige stijl en gedacht als een oord van lijden en verschrikking: een donkere kerker; in de kerker zuchten; iem. ten kerker doemen.

kerker - Zelfstandignaamwoord 1. een ondergrondse ruimte die bestemd is voor het opsluiten van gevangenen ♢ De dief werd in de kerker geworpen.

kerker - zelfstandig naamwoord uitspraak: ker-ker 1. kelder waar je mensen in opsluit ♢ vroeger werden gevangenen in een kerker opgesloten Zelfstandig naamwoord: ker-ker de kerker de ker...

[Lat. carcer, van Sicilisch-Gr. karkaron] (dicht. en veroud.) gevangenis (met de bijgedachte aan donkere hokken in onderaardse gewelven).

kerker - Onderaardse ruimtes of constructies met cellen of andere kamers met zeer stevige muren waarin mensen kunnen worden opgesloten.

tronk; onderaardse sel, gekerker, gevange hou.

kerker, gevangenis.

m. -s (lit. t. gevangenis).

('kerkәr) m. (-stje) [Lat.carcer] Verh. gevangenis: iemand in de sluiten, smijten, werpen, zetten; iemand uit de bevrijden; ten doemen; in de smachten, zuchten; een bange, donkere, enge, nare, vochtige, vuile de nacht des -s, de duisternis die er heerst. Syn. →: gevangenis.