Wat is de betekenis van keeshond?

m. (-en), een soort van hond met spitse snuit, rechtopstaande oren en lang haar (wit, grijs of zwart), dat om de hals een kraag vormt; — zijden keeshond, kruising van Maltezer met dwergkees.

hond met een gekrulde staart. hond met een wigvormige snuit, spitse, rechtopstaande oren en een over de rug gekrulde harige staart, die vooral gehouden wordt als gezelschapsdier; kees. Voorbeelden: Of honden erg aan huis gebonden zijn hangt sterk van het ras af. Een keeshond zal bijvoorbeeld bijna nooit het erf verlaten zonder zijn b...

keeshond - Zelfstandignaamwoord 1. (dierkunde) langharige, middelgrote hond met pluimstaart Woordherkomst samenstelling van kees en hond Synoniemen kees, spits, spitshond

een hond met dichte vacht en lange, ruige staart.

spitshond, Pommer.

s., kees.

m. keeshonden (spits[hond]).

dichtbehaarde bond met spitsen snuit en kleine, rechtopstaande ooren; de kleinere soort heet dwerg-k.

➝ Hond.