Wat is de betekenis van kaklaars?

(19e eeuw) (scheldw.) bang persoon; lafaard. • Schei je d'r al uit, kaklaars. (Herman Heijermans: De Jonge Gids. Volume 3. 1899) • Zo? zei Jan dreigend. En wou jij dat soms doen, kaklaars? (A.M. de Jong: Een verdoolde. 1932) • En je zal best zelf ook wel es gespijbeld hebbe. ‘Nooit van z’n leve,’ zei Merijntje,...

(verouderd) bang, laf persoon. ‘En je zal best zelf ook wel es gespijbeld hebbe.’ ‘Nooit van z’n leve,’ zei Merijntje, waarop Jan concludeerde: ‘Dan ben je een kaklaars.’ (A.M. de Jong, Merijntje Gijzens jonge jaren, 1935-38)