Wat is de betekenis van inwilligen?

(willigde in, heeft ingewilligd), 1. treden in, toestaan: hij heeft mijn verzoek ingewilligd; — betastingen, gelden inwilligen, zich bereid verklaren die op te brengen, of wal toestaan dat ze geheven zullen worden ; — 2. toegeven, zich schikken in of naar (vrijwel veroud.).

inwilligen - Werkwoord 1. (ditr) aan een verzoek voldoen ♢ Zij hebben uiteindelijk toch van de gemeente hun verzoek ingewilligd gekregen. Woordherkomst samenstellende afleiding van in (bijwoord) en willig (bijvoeglijk naamwoord) met het achtervoegsel -en dat de onbepaal...

inwilligen - regelmatig werkwoord uitspraak: in-wil-li-gen 1. doen of geven wat gevraagd wordt ♢ ons verzoek om een verkeerslicht is ingewilligd Regelmatig werkwoord: in-wil-li-gen ik willig in (... ik inwillig)...

v., ynwilligje, tastean.

willigde in, h. ingewilligd (toestaan); inwilliging, v. -en: inwilligen van eisen; spraakk. betrekking van inwilliging of concessie.

('in) (willigde in, heeft ingewilligd) toestaan, met het bijdenkbeeld dat het niet geheel vrijwillig gebeurt; voor dit maal zal ik uw verzoek nog eens -. Syn. → bewilligen.

(willigde in, heeft ingewilligd), 1. (overg.) treden in, toestaan: hij heeft mijn verzoek ingewilligd; belastingen, gelden -, zich bereid verklaren die op te brengen, ofwel toestaan dat ze geheven zullen worden; 2. (onoverg.) toegeven, zich schikken in of naar.

inwilligen ww. 'gunstig beslissen over' categorie: geleed woord, leenvertaling Vnnl. inwilligen 'goedkeuren, fiatteren, toestemmen (bijv. door een overheid)' zoals in het inwilligen vanden Nieuwen Stijl 'goedkeuring van (de invoering van) de nieuwe stijl (= de Gregoriaanse kalender)' [1582; WNT nieuw], na de 17...

INWILLIGEN, (willigde in, heeft ingewilligd), toestaan : hij heeft dadelijk mijn verzoek ingewilligd; — toegeven, zich inschikkelijk betoonen: willig toch in en vernacht hier. INWILLIGING, v. (-en), uw verzoek is niet voor inwilliging vatbaar, kan niet toegestaan worden.