Wat is de betekenis van intransitief?

[het accent valt volgens dc afleiding de laatste lettergr., maar wordt meestal op in- gelegd, omdat men denkt aan de tegenstelling met transitief], bn. bw., (taalk.) onovergankelijk: intransitieve werkwoorden ; ook zelfst.: de intransitieven.

intransitief - Bijvoeglijk naamwoord 1. (taalkunde) onovergankelijk ♢ Het werkwoord 'zieken' is intransitief. intransitief - Zelfstandignaamwoord 1. een onovergankelijk werkwoord ♢ Het werkwoord 'zieken' is een intransitief.

intransitief - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: in-tran-si-tief 1. werkwoorden die niet gecombineerd worden met een lijdend voorwerp ♢ het werkwoord 'slapen' is intransitief: er hoort meestal geen lijdend voorwerp bij Bijvoeglijk naamwoord: in...

afk. I [Lat. intransitivus, van in = niet, en trans-ire = over-gaan] I zn onovergankelijk werkwoord (geen lijdend voorwerp kunnende hebben); II bn onovergankelijk.

onovergankelijk (werkwoord)

onoorganklik.

onovergankelijk (werkwoord).

o. onovergankelijk werkwoord, werkwoord dat geen lijdend voorwerp kan hebben.

(1, wiskunde) noemt men een relatie r, die niet aan de eigenschap voldoet, dat uit ArB en BrC volgt ArC; volgt er dit wel uit, dan is de relatie transitief. Zo is bijv. de relatie „ongelijk aan” intransitief, maar „groter dan” transitief. (2) of onovergankelijk noemt men de werkwoorden die geen lijdend voorwerp...