Wat is de betekenis van interimair?

bn., tijdelijk, waarnemend: de interimaire minister.

interimair - Bijvoeglijk naamwoord 1. tijdelijk Woordherkomst afgeleid van het Franse intérimaire of van interim met het achtervoegsel -air

(de, -s), interimaris (de, -sen) vervanger, tijdelijke kracht, uitzendkracht. Ze hebben nu wel bijstand van een interimaris, maar een derde vaste dokter zou geen weelde zijn. - GvA, 25-10-2002.

[Fr. intérimaire] voorlopig, tijdelijk, waarnemend.

tijdelijk

Iem. die ad interim werkzaam is, waarnemer (-ster); tijdelijke kracht; soms bep.: tijdelijke leerkracht, vervanger (-ster), invaller (-ster); ook: uitzendkracht.

voorlopig, waarnemend.

voorlopig, tijdelijk waarnemend.

1. bn. (Fr. voorlopig, waarnemend): een interimaire toestand, tijdelijk; 2. m. interimairs (Z.-N. waarnemend, tijdelijk ambtenaar of beambte).