Insĭmŭlo
(1), (iemd van iets) beschuldigen, betichten, inz. valselijk = verdacht maken, (iemd iets) toedichten, alqm falso, Cic., alqm falso crimine, Liv., alqm probri, Cic., quod ego insimulo, Cic., in het pass. patientia insimulatur, Liv., m. a c c. c. i n f., Cic. (in het pass. m. n o m. c. i n f., Iust.).
