ik mag hem op een plankje met zeep
(19e eeuw) (Zaanstreek) ik kan hem niet uitstaan. • plank, znw. vr. Zegsw. Ik mag hem op een pIankie met zeep (d.w.z. van mijn part glijdt hij er af), ik mag hem niet, ik kan hen niet lijden. - Schertsend antwoord om een dankbetuiging af te weren: "Dankie". "Leg 'et op 'en plankie." (G.J. Boekenoogen en K. Woudt: De Zaanse volkstaal. 1821-1971...
