Wat is de betekenis van Hortus?

— hor'tus sic'eus, verzameling gedroogde planten.

Wetenschappelijke plantentuin.

[Lat. = omheinde plaats, tuin; zie ook cohort, cour] tuin; - botanicus, plantentuin voor wetenschappelijke doeleinden; - siccus (lett.: droge tuin) siccus {lett.: droge tuin) herbarium, z.a.

hortus - Verwijst in de eerste plaats naar stukken grond waar een groot aantal verschillende planten wordt gekweekt en voor wetenschappelijke, educatieve of kunstzinnige doeleinden tentoon wordt gesteld.

academische tuin; hortus botanicus: plantentuin

is het Lat. woord voor tuin, dient nog vaak tot aanduiding van een tot een universiteit behorende botanische tuin, in stand gehouden en uitgebreid ten dienste van onderzoek en onderwijs. De oudste h. in Eur. is die van Pisa (1544), de oudste in Ned. die van Leiden (1587).

i, m. tuin (plur. = buitenplaats, park); vand. poët. meton., tuingewas.

(lat., tuin), afkorting van hortus botanicus. Hier worden planten gekweekt en verzorgd, die dienen voor het onderwijs in de plantkunde en plantkundig onderzoek, speciaal naar haar waarde voor de artsenijbereidkunst.

(Lat.) m. wetenschappelijke plantentuin; ~ botanicus, kruidtuin; ~ siccus, droge tuin d.i. verzameling van gedroogde planten.