Wat is de betekenis van hoogdruk?

m., 1. (boekdr.) druk met verheven letters; ook: lithografie waarbij het getekende door een bijzondere behandeling van de steen reliëf verkrijgt; 2. (germ.) hoge druk.

boekdruk. grafische techniek waarbij de af te drukken lijnen, vlakken en tekens in reliëf boven op een drukplaat of drukrol liggen en door inkt op de verhoogde delen worden overgebracht op het te bedrukken materiaal; boekdruk. Voorbeelden: Hoogdruk is de overkoepelende naam van een aantal grafische technieken. Hoogdruk kenmerkt...

Druktechniek waarbij het gedeelte dat niet weggesneden is, wordt afgedrukt. Voorbeelden: houtsnede, linoleumsnede.

Hoogdruk is een druktechniek waarbij het hogere, vrijwel vlakke gedeelte van de drukvorm het afgedrukte beeld (2) vormt; bijv. stempel, houtsnede, lino; de drukvorm is in spiegelbeeld.

drukprocédé waarbij de van inkt voorziene drukkende delen van de drukvorm hoger liggen dan de niet drukkende. - boekdruk.

(Of boekdruk.) Drukprocédé waarbij het af te drukken materiaal (tekst en illustraties) boven de drukplaat uitstijgt; de verhogingen drukken de inkt in het papier.

Hoogdruk wordt in 2 betekenissen gebruikt: a.als drukkersterm: ‘druk met reliëfletters’; b.bij het stoomwezen, ‘hoge druk’, vooral in samenstellingen, zoals in hoogdrukleiding, -machine. Behalve de Centrale Taalcommissie voor de Techniek (CTT), die ter vervanging van hoogdruk ‘hoogtedruk’ voorstelde (trouwen...

zie Druktechniek.

is de benaming voor de typografie of boekdruk. Dit in tegenstelling tot de diepdruk* en vlakdruk*; z boek en drukken.