Wat is de betekenis van hoogdravend?

bn. (-er, -st), (van de stijl) gezwollen, te sterk aangezet: een hoogdravende redevoering; hoogdravende woorden, „dikke” woorden.

hoogdravend - Bijvoeglijk naamwoord 1. (pejoratief) te emotionele of plechtige manier van spreken of schrijven; vol bombast ♢ 'We gaan Nederland veranderen' was een uitspraak die opviel: ik kreeg er veel positieve reacties op, maar ook het verwijt veel te hoogdravend te zijn. Een politicus die denkt Ne...

hoogdravend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: hoog-dra-vend 1. plechtig en met veel overdrijving ♢ tijdens het diner hield hij een hoogdravende toespraak Bijvoeglijk naamwoord: hoog-dra-vend ... is hoogdravender dan...

Vroeger waren alleen paarden hoogdravend, dat wil zeggen: een hoge, edele gang hebbend bij het draven. Figuurlijk gebruikte men het woord dan voor: zich boven anderen verheffend, verheven. Het woord dat waarschijnlijk uit het Duits hochtrabend is overgenomen, had vroeger dus in het geheel geen ongunstige betekenis. Cats spreekt over de hoogdravende...

bn.; gezwollen, opgeschroefd: hoogdravende stijl, een hoogdravende rede.

(ho:g'dra:vənt) bn. en bw. gezwollen, opgeschroefd: in -e stijl; een -e rede.

HOOGDRAVEND, bn. (-er, -st), (fig.) gezwollen, opgesmukt (van den stijl): eene hoogdravende redevoering. HOOGDRAVENDHEID, v.

...

...