Wat is de betekenis van Heidegrond?

m. (-en), grond die uit heide bestaat.

Sterk gepodsoleerde, arme zandgrond, die langdurig met heide begroeid is geweest. De heide- en ook de bosbesbegroeiing oefent een verzurende en uitlogende invloed uit op de bodem, waardoor een heidepodsolproficl ontstaat. De meest uitgesproken h. vindt men op grove dekzanden en slibarme fluvioglaciale en preglaciale zanden. Men onderscheidt lage. m...

m. -en; dorre zandgrond.

('heidə) m. (-en) heigrond.

Heidegrond - Onder de woeste gronden neemt in ons land de heidegrond de voornaamste plaats in, n.l. in 1917 387.478 H.A., dat is bijna 12 % van de oppervlakte van Nederland. De overige woeste gronden (hoogveen, zandverstuiving en duin) zijn eveneens ten deele met heide begroeid. Behalve heide, — struikheide op de hooge en dopheide op de lage, meer...

...