Wat is de betekenis van hardhandig?

bn. bw. (-er, -st), hard of ruw van hand of daarvan blijk gevend, ruw te werk gaande: voor een zieke is hij te hardhandig ; een hardhandige manier van doen; — (bw.) ruw, met geweld : hardhandig optreden.

hardhandig - Bijvoeglijk naamwoord 1. ruw, krachtig en doortastend maar vaak ook gewelddadig ♢ Hij was een hardhandig leider die veel zaken wist te verwezenlijken. Woordherkomst Samenstellende afleiding van hard en hand met het achtervoegsel -ig

hardhandig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: hard-han-dig 1. wild en onstuimig ♢ hij pakte het kind hardhandig beet Bijvoeglijk naamwoord: hard-han-dig ... is hardhandiger dan ... het h...

ru, met geweld.

adj. & adv., hurdhannich, wreed, rimpen; — aanpakken, gnjirdzje, gnidzje.

bn., bw., eig. harde handen hebbende, hard van hand; niet zacht, ruw: jongens zijn vaak hardhandig; hardhandig met dieren omgaan; onze meid is hardhandig, breekt veel.

(hart'handәch) bn. en bw. (-er, -st) 1. hard. ruw van hand. 2. ruw te werk gaand, onbesuisd: optreden.

bn. en bw. (-er, -st), hard of ruw van hand of daarvan blijk gevend, ruw te werk gaand: een hardhandige manier van doen; (bw.) ruw, met geweld: — optreden.

hardhandig bn. 'ruw te werk gaand' categorie: geleed woord Nnl. hardhandig 'ruw' [1669; van den Ende]. Afgeleid met -ig van hard en hand.