Wat is de betekenis van grootmoedig?

bn. bw. (-er, -st), groot, edel van gemoed of van gezindheid; onzelfzuchtig: een grootmoedige daad; de overwinnaar was grootmoedig en liet de gevangene leven; — bw., op grootmoedige wijze : hij schonk haar grootmoedig vergiffenis.

grootmoedig - Bijvoeglijk naamwoord 1. een ander voorrang boven je zelf kunnen geven ♢ Grootmoedig stond de jongeman zijn zitplaats af aan de invalide vrouw. ♢ Grootmoedig erkende hij zijn ongelijk. Woordherkomst afleiding van groot en moe...

grootmoedig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: groot-moe-dig 1. wie anderen voorrang wil geven op zichzelf ♢ grootmoedig stond hij de auto af aan zijn broer Bijvoeglijk naamwoord: groot-moe-dig ... is grootmoediger d...

edelmoedig.

adj. & adv., greatmoedich.

bn., bw. (edelmoedig, edelaardig): een grootmoedige ziel, een grootmoedig besluit; grootmoedig handelen, onzelfzuchtig; grootmoedig iets vergeven.

bn. en bw. (-er, -st) edelmoedig, maar sterker: -e zellverloochening; vergeven. Syn. ➝ edelaardig.

bn. en bw. (-er, -st), groot, edel van gemoed of van gezindheid; onzelfzuchtig: een grootmoedige beslissing nemen; bw., op grootmoedige wijze: — handelen.

GROOTMOEDIG, bn. bw. (-er, -st), edelmoedig, onzelfzuchtig: eene grootmoedige daad; de overwinnaar was grootmoedig en liet den gevangene leven; — bw. op grootmoedige wijze hij schonk haar grootmoedig vergiffenis. GROOTMOEDIGHEID, v. edelmoedigheid. GROOTMOEDIGLIJK, bw. grootmoedig.