Wat is de betekenis van grondje?

o., inz. bet. 10.

(1914) (diamantbew.) zie citaat. • Grondje: een vakje, dat geslepen wordt, als men een onzuiver opzoekt, om te zien, welke kant van den steen ’t meest geschikt is voor tafel- of kolletkant. (J. Van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. 1914)

grondje - Zelfstandignaamwoord 1. verkleinwoord enkelvoud van het zelfstandig naamwoord grond

(het, -s), syn. van grond (5,6, 7): z.a.