Wat is de betekenis van groef?

GROEVE, v. (groeven), 1. greppel, sloot: groeven om het water af te leiden; 2. kuil of put; inz. grafkuil, graf: de kist in de groeve neerlaten ; bij de geopende groeve hield de predikant een treffende lijkrede ; — (gew.) te groei gaan, mede ter begrafenis gaan ; — te groef bidden, ter begrafenis nodi...

groef - Zelfstandignaamwoord 1. lange en smalle uitholling, insnijding, diepe rand ♢ *In het tafelblad zit een lelijke diepe groef. ♢ *De man had allemaal groeven in zijn gezicht. groef - Werkwoord 1. enkelvoud verleden tijd van grav...

groef - zelfstandig naamwoord 1. diepe rand ♢ de man had allemaal groeven in zijn gezicht Zelfstandig naamwoord: groef de groef de groeven het groefje

→ groove

spiraalvormige inkerving in de laklaag van een grammofoonplaat waarin de geluidsinformatie is vastgelegd.

groef - Scherpe, V-vormige geulen of groeven die het ene element van het andere scheiden, zoals tussen lijstwerk of tussen de dekplaat en de echinus van een Dorisch kapiteel.

groewe, inkerwing, uitholmg; rimpel; sien groewe, gegroef, uithol, groef maak.

s., groef, kern(e).

Groef - of groeve, in de bouwkunde een in het bouwmateriaal (hout, steen, metselwerk, beton) aangebrachte verdieping, waarin een aansluitend bouwdeel past. Planken, die zoodanig tegen elkaar moeten sluiten, dat een afdichtende verbinding wordt verkregen, worden voorzien van „messing en groef”, soms alleen van g., terwijl voor de onderli...