Wat is de betekenis van grammaticus?

(Lat.), m. (...ci), spraakkunstschrijver of -geleerde.

[Lat., van Gr. grammatikos] beoefenaar van de grammatica, taalgeleerde.

kenner van de spraakkunst

grammaticus - Zij die zich bezighouden met het bestuderen of beoefenen van de grammatica, de studie van de regels van een taal die bepalend zijn voor klanken, woorden, zinnen en andere elementen, inclusief hun structuur, combinaties en interpretaties.

taalkundige

tot de taalkunde behorende, taalkundig, graipmatisch. | subst., grammaticus, i, m. taalkundige, philoloog, geleerde, Cic.; grammaticē, ēs, f., Cic., grammatici, is, f., Quint. grammatica, ōrum, n., Cic., taalkunde, philologie.

(Lat.) m. kenner of beoefenaar der spraakleer.

m. (Ned.) grammaticussen; (Lat.) grammatici (Lat. spraakkunstkenner).

(gram'ma:tikus) m. (...ci) (spr. ...si) beoefenaar, kenner der spraakkunst.