Wat is de betekenis van grammatica?

(Gr.-Lat.), v. (-’s), 1. spraakkunst, spraakleer ; 2. boek waarin een spraakleer behandeld is.

grammatica - Zelfstandignaamwoord 1. (grammatica) een systeem van regels en principes voor het schrijven en spreken van een taal Synoniemen spraakkunst, spraakleer Verwante begrippen syntaxis

grammatica - zelfstandig naamwoord uitspraak: gram-ma-ti-ca 1. de taalregels van een taal ♢ in de Nederlandse grammatica hoort het onderwerp bij de persoonsvorm Zelfstandig naamwoord: gram-ma-ti-ca de grammatica...

De constructie en de volgorde zijn niet altijd die van de noordelijke contreien: ‘Dat is voor niets nodig’ (Dat is nergens voor nodig). ‘Het is goed dat hij er geen gras laat over groeien. Spijtig dat hij daar niet komen over praten is. Ik hoop dat we daar later geen problemen gaan mee krijgen. Je bent er moeten mee stoppen.&rsquo...

(o.), syn. spraakkunst; de verzameling van alle regels van een taal en de uitzonderingen daarop; de beschrijving van het taalsysteem van een bepaalde taal; descriptieve ~ de beschrijving of het model van de ‘inwendige’ grammatica die elke spreker van de taal bezit; prescriptieve ~ een grammatica die voorschrijft hoe men zou moeten spre...

[Lat. - (ars) = taalkundige (kunst), Gr. grammatikè, van gramma = letter, geschrift, van graphein = schrijven] spraakleer, -kunst; leerboek daarvan.

(grammatika) spraakkunst

Grammatica (γραμματικη). I. Tot in het midden van de 4e eeuw vC betekende γραμματικη τεχνη bij de Grieken, voor zover we kunnen nagaan, de vaardigheid om letters (γραμματα) te lezen en te schrijven; γραμματικος; heette hij die deze vaardigheid bezat, γραμματιστης hij die er onderricht in gaf. Bij Aristoteles komt γραμ...

spraakkunst.