Wat is de betekenis van Golgotha?

heuvel, waarop Christus gekruisigd werd. Naar zijn vorm heet de plaats „hoofdschedelplaats” (Matth. 27 : 33).

Golgotha is de naam van de heuvel waar Jezus volgens de Bijbel werd gekruisigd. Symbolisch wordt Golgotha vaak gebruikt om te verwijzen naar lijden, opoffering of dood. Het woord komt uit het Aramees en betekent "schedelplaats". In het Latijn wordt het ook wel Calvarië genoemd (vandaar ook "Calvarieberg").

Colgotha is de Schedelplaats buiten de stadsmuren van Jeruzalem. Hier werd Adam, de eerste der mensen, begraven. Boven zijn graf is Christus, de Nieuwe Mens, gekruisigd. Onder het kruis van Christus ligt de schedel van Adam.

Ook Calvarieberg, kruisberg. Heuvel, oorspronkelijk buiten Jeruzalem, nu in de stad, waar Christus gekruisigd is.

Of schedelberg, genoemd naar de berg bij Jeruzalem, waar volgens de legende de schedel van Adam zou zijn begraven. zie ook: calvarieberg.

[v. Hebr. gulgolet= schedel] Schedelplaats (Lat. Calvaria), kleine heuvel buiten het toenmalige jeruzalem waar Christus gekruisigd is.

gerechtsplaats bij Jeruzalem; martelplaats

(Aram.), hoofd , schedel; hoofdschedelplaats, heuvel buiten Jeruzalem waar de kruisiging van Jezus plaatsvond.

schedelplaats; gerechtplaats bij Jeruzalem.